چرا مؤسسات آموزش عالی در تربیت هنرمند ناکارآمد هستند؟ / بررسی مشکلات آموزشی در گفت‌وگو با نصرالله قادری، مجید گیاهچی و یاشار مشیرفر
قوانین در سینما با آنچه آموزش داده می‌شود متفاوت است
یاشار مشیرفر بازیگر و هنرمند فعال در تبریز نیز که در یکی از مؤسسات آموزش عالی این شهر در رشته هنر تحصیل کرده است، درباره عملکرد این مؤسسات به هنرآنلاین گفت: در نگاه اول متأسفانه افرادی که وارد این مؤسسات می‌شوند درگیر نوعی غرور کاذب شده و همین عامل آن‌ها را دچار مشکل می‌کند. از سوی دیگر، استادانی که برای آموزش دروس انتخاب می‌شوند نیز اغلب ادعا دارند و یا با مدارک پایین‌تر از دکترا به دانشجویان تدریس می‌کنند.
او ادامه داد: آنچه بارز است در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی رشته هنر آن‌طور که از دور به نظر می‌رسد آموزشی داده نمی‌شود و استادانی که انتخاب می‌کنند نیز اغلب بار علمی که باید با خود به همراه داشته باشند، ندارند. در بسیاری از دروس استادان صرفاً یکسری مطالب را حفظ کرده و آن را به خورد دانشجو می‌دهند و در مقابل سؤالات دانشجو پاسخ‌های علمی ندارند و همین عامل نیز موجب می‌شود که کیفیت آموزش پایین باشد. بخصوص در عرصه بازیگری این بسیار مشهود است و همین عامل نیز موجب می‌شود تا خروجی مناسبی وجود نداشته باشد، چون دانشجو چیزی که باید را نیاموخته است. همچنین سیلابس‌هایی که برای آموزش دروس این رشته انتخاب شده است بسیار قدیمی هستند و استادان در مقابل به‌روزرسانی آن مقاومت می‌کنند و این اجازه را نمی‌دهند، درصورتی‌که دانشجو کارش آزمون و خطا کردن است. این که من به‌عنوان دانشجو فقط یکسری مطالب را حفظ کنم و بعد در امتحان نمره قبولی دریافت کنم فایده‌ای ندارد و در آینده به کار من نخواهد آمد.
این بازیگر درباره وعده‌هایی که برای معرفی افراد به پروژه‌ها داده می‌شود نیز اظهار کرد: از طرف استادان قول‌هایی در این زمینه داده می‌شود، اما ازآنجایی‌که در سینما روابط بر ضوابط حاکم است و اصطلاحاً باندبازی بسیار ورود به آن کار سختی است. قوانین در سینما با آنچه در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود کاملاً متفاوت است و حضور در پروژه‌ها صرفاً به داشتن مدرک بازیگری معطوف نمی‌شود. کسی که می‌خواهد وارد این عرصه شود باید با تمامی مسائل سینما آشنا باشد و نسبت به آن‌ها اشراف داشته باشد که این نکات هرگز در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی آموزش داده نمی‌شود.
مشیرفر همچنین ادامه داد: عموم استادان خودشان آموزشگاه خصوصی دارند و دانشجویان را برای حضور در آموزشگاه‌ها ترغیب می‌کنند. ازنظر من آموزشگاه‌ها نیز مانند دانشگاه بر اساس سلیقه‌های شخصی عمل می‌کنند. انتخاب بازیگر برای حضور در پروژه‌ها کار سختی نیست و به‌راحتی با یک تست می‌توان این کار را انجام داد، اما در آموزشگاه‌ها و دانشگاه‌ها مبانی و دروس همه تئوری هستند و جایی برای کسب تجربه و آزمون و خطا وجود ندارد.
با توجه به صحبت‌های انجام‌شده می‌توان به این نتیجه رسید که متأسفانه در مؤسسات آموزش عالی نیز همانند آموزشگاه‌ها در حال رخ دادن است، حضور بیش‌ازحد علاقه‌مندان به این عرصه و نبود فضایی برای کار به آن‌ها است که متأسفانه پذیرش چهره‌های جوان را محدود کرده است. دانشگاه‌ها نیز نه‌تنها نمی‌توانند در این عرصه چهره‌های جوانی را معرفی کنند، بلکه آموزش در آن‌ها نیز مطابق با متد روز در دنیا نیست و همین امر تنها موجب شده دانشگاه‌ها تبدیل به فضایی شوند که علاقه‌مندان به این عرصه با سرخوردگی آن را ترک می‌کنند.
